Endometrioza pęcherza moczowego

Endometrioza to schorzenie, które polega na występowaniu tkanki podobnej do błony śluzowej macicy poza jej jamą. Może to prowadzić do różnorodnych objawów, w tym dolegliwości związanych z układem moczowo-płciowym, jak na przykład w przypadku endometriozy pęcherza.

Osoby z endometriozą czasami zgłaszają problemy urologiczne, takie jak ból podczas mikcji, częste oddawanie moczu, ból w okolicy miednicy, bóle lędźwiowe czy też krwawienie z dróg moczowych. Te objawy mogą być spowodowane obecnością tkanki endometrialnej w obrębie narządów miednicy mniejszej (objawy endometriozy w pęcherzu moczowym), co najczęściej prowadzi do podrażnienia i stanów zapalnych.

Wśród schorzeń występujących w obrębie układu moczowego związanych z endometriozą jednym z częściej diagnozowanych jest endometrioza pęcherza (około 2% wszystkich przypadków endometriozy), w której tkanka podobna do błony śluzowej macicy rośnie wewnątrz lub na zewnątrz pęcherza moczowego. Przyczyny schorzenia nie są w pełni znane, ale istnieje kilka teorii na ten temat.

• Implantacja – to najczęstsza teoria dotycząca powstawania endometriozy. Zakłada, że podczas miesiączki komórki błony śluzowej macicy (endometrium) dostają się z krwią do narządów miednicy mniejszej, osiadają i rosną tam (w nie swoim miejscu), w tym także w obrębie pęcherza moczowego.
• Metaplazja – proces, w którym komórki jednego typu tkanek lub narządów przekształcają się w komórki innego typu. W przypadku endometriozy mowa o komórkach tkanek takich jak nabłonek otrzewnej czy mięśni gładkich, które przekształcają się w komórki endometrialne.

Endometrioza jest skomplikowanym stanem, którego etiologia nie jest jeszcze w pełni zrozumiana. Wśród jej przyczyn wymienia się też zaburzenia hormonalne, czynniki dziedziczne, przewlekłe stany zapalne w obrębie miednicy mniejszej, choroby autoimmunologiczne czy – coraz częściej wskazywane – czynniki środowiskowe (między innymi działanie dioksyn). Istnieją również powiązania pomiędzy występowaniem endometriozy a trybem życia kobiety (palenie tytoniu, nadwaga, długotrwała terapią hormonalna i inne).

Objawy endometriozy pęcherza mogą być podobne do innych problemów związanych z układem moczowo-płciowym i obejmują:

• ból pęcherza (przewlekły ból w dolnej części brzucha),
• ból lub dyskomfort podczas oddawania moczu,
• częstomocz,
• nietrzymanie moczu,
• krwiomocz,
• ból podczas stosunku płciowego.

Diagnoza endometriozy pęcherza moczowego jest często trudna, ponieważ objawy mogą być mylone z innymi schorzeniami. W przypadku podejrzenia endometriozy pęcherza zaleca się konsultację z lekarzem urologiem, który zazwyczaj zleca badania obrazowe: rezonans magnetyczny lub cystoskopię.

Leczenie endometriozy pęcherza obejmuje terapię farmakologiczną, hormonalną, fizjoterapię lub – w niektórych przypadkach – interwencję chirurgiczną.

• Farmakoterapia zakłada stosowanie leków z grupy NLPZ, leków przeciwbólowych, terapię hormonalną (doustne środki antykoncepcyjne lub inne leki stosowane w celu zmniejszenia produkcji estrogenów, co pomaga w kontroli wzrostu tkanki endometrialnej).
• Fizjoterapia – fizjoterapeuci specjalizujący się w terapii miednicy mogą pomóc w łagodzeniu bólu i dyskomfortu związanego z endometriozą pęcherza poprzez techniki rozluźniające oraz wzmocnienie mięśni miednicy.
• Chirurgia – usunięcie tkanki endometrialnej z pęcherza moczowego może być konieczne w przypadkach dużego nasilenia objawów lub braku skuteczności innych metod leczenia. W skrajnych przypadkach, gdy endometrioza jest bardzo zaawansowana i powoduje znaczne uszkodzenia pęcherza, konieczna może być częściowa lub całkowita jego resekcja.

Warto podkreślić, że leczenie endometriozy pęcherza moczowego jest zindywidualizowane i powinno być dostosowane do potrzeb i preferencji pacjenta, a także uwzględniać stopień zaawansowania choroby oraz potencjalne skutki uboczne terapii.

Nietrzymanie moczu może być jednym z problemów zdrowotnych występujących u osób z endometriozą, ponieważ obecność tkanki endometrialnej w obrębie miednicy mniejszej może prowadzić do podrażnienia i zaburzeń funkcji układu moczowo-płciowego. Działania profilaktyczne potrafią jednak znacznie poprawić stan pacjentki. O czym trzeba pamiętać?

• Regularna aktywność fizyczna – zwłaszcza ćwiczenia wzmacniające mięśnie dna miednicy zapobiegają nietrzymaniu moczu oraz wzmacniają mięśnie osłabione przez endometriozę.
• Zdrowa dieta – zbilansowana dieta bogata w błonnik, owoce, warzywa, zdrowe tłuszcze i białko pomaga w utrzymaniu zdrowego układu moczowo-płciowego. Szczególnie ważna jest prawidłowa podaż płynów (minimum 2 litry na dobę).
• Unikanie palenia tytoniu – palenie papierosów może zwiększać ryzyko rozwoju endometriozy i innych zaburzeń ze strony układu moczowo-płciowego.
• Regularne kontrole lekarskie – wizyty u lekarza ginekologa pozwalają na wczesne wykrywanie i leczenie endometriozy (także endometriozy pęcherza) oraz problemu nietrzymania moczu.
• Prawidłowe techniki oddawania moczu – unikanie przeciążania pęcherza, przetrzymywania moczu i prawidłowe techniki oddawania moczu pomagają w zapobieganiu urazom i podrażnieniom pęcherza. Należy unikać długotrwałego parcia na pęcherz oraz przesiadywania na toalecie. Ważne jest też prawidłowe wyrobienie nawyków w tym zakresie, dlatego ucząc dzieci kontroli mikcji, nie należy zachęcać ich do długotrwałego czekania i parcia na pęcherz. W przyszłości złe nawyki mogą skutkować problemami z nietrzymaniem moczu.