Jak wygląda terapia nietrzymania stolca? Leczenie w lekkich przypadkach opiera się przede wszystkim na leczeniu zachowawczym, obejmującym zmianę diety na lekkostrawną (zapobiegającą zaparciom, nadwyrężającym mięśnie zwieraczy odbytu). Lekarz może zadecydować również o dokonaniu serii wlewów oczyszczających jelita (podobnych do tych, które wykonuje się przed kolonoskopią) lub o podawaniu leków przeciwbiegunkowych. Do terapii zachowawczej zalicza się również ćwiczenia z fizjoterapeutą proktologicznym lub uroginekologicznym, który pomoże pacjentowi
w rozpoznaniu mięśni zwieraczy oraz w odzyskaniu nad nimi pełnej kontroli. W trakcie terapii zachowawczej warto zadbać o własny komfort codziennego życia, stosując dobrze dobrane zaopatrzenie higieniczne. Przy lekkim i średnim nietrzymaniu stolca można wybrać pieluchy anatomiczne (sprawdzą się – przykładowo – w sytuacji incydentalnego nietrzymania stolca przy jednoczesnym nietrzymaniu gazów). W średnim i ciężkim stopniu inkontynencji kałowej (także
u pacjentów leżących) sprawdzą się stabilne i wygodne produkty higieniczne, takie jak majtki chłonne czypieluchomajtki dla dorosłych MoliCare Premium Slip wyposażone w dodatkową kieszeń zapobiegającą wypadaniu kału dla lepszej ochrony i komfortu.
Jeśli terapia zachowawcza nie przynosi efektów lub pacjent jest w zaawansowanym stadium choroby, wówczas włącza się leczenie zabiegowe lub chirurgiczne z wykorzystaniem różnych metod: elektrostymulacji doodbytniczej, chirurgicznej rekonstrukcji zwieraczy, transpozycji (przeszczepu) mięśnia własnego do odbytu lub na wszczepieniu hydraulicznej protezy zwieracza jelitowego. W naprawdę ciężkich przypadkach, gdy inkontynencja kałowa jest spowodowana bardzo złym stanem ostatniego odcinka układu pokarmowego w przebiegu nowotworów lub nieleczonych zapaleń, koniecznym może być wyłonienie stomii – sztucznego odbytu, zlokalizowanego w dole brzucha.