De huid en de invloed van urine op de huid 

De huid is een orgaan dat de binnenkant van het lichaam beschermt en bestaat uit verschillende lagen: de epidermis, de dermis en de hypodermis. De huid omhult ons hele lichaam en beschermt ons dagelijks tegen invloeden van buitenaf, zoals schadelijke bestanddelen, vuil, straling en micro-organismen.
Deze barrièrefunctie vormt één van de belangrijkste functies van de huid. Ze doet echter nog veel meer dan dat. Onze huid regelt de algemene vochthuishouding in het lichaam, houdt onze lichaamstemperatuur op peil en vervult belangrijke metabolische functies, o.a. bij de omzetting van zonlicht naar vitamine D.
Daarnaast zorgt de huid voor de afvoer van toxines via het mechanisme van transpiratie. Ook is het dankzij de zenuwen in de huid dat we kunnen voelen, aanraken en waarnemen.

Een natuurlijke beschermlaag met zure pH
De epidermis is bedekt met een onzichtbare hydrolipide film, samengesteld uit zweet, talg en dode huidcellen, met een zure pH tussen 4,5 en 5,5. Deze zogenaamde zuurbeschermingsmantel speelt een zeer belangrijke rol in het beschermen van ons organisme tegen externe agressie. Het is een natuurlijke beschermlaag die het uitdrogen van de huid voorkomt, die de huid beschermt tegen schimmels en ziekmakende bacteriën, en die de juiste leefomstandigheden biedt aan de zogenaamde goede huidbacteriën. Dit natuurlijke beschermingsmechanisme wordt verzekerd door het cellulaire metabolisme dat de cellen van de epidermis en de beschermende zuurmantel continu vernieuwt.
De volledige levenscyclus van de cellen van de epidermis duurt ongeveer 30 dagen.

De problematiek van de rijpere huid
Bij een rijpere huid gaat de celvernieuwing veel trager: de totale levenscyclus van de cellen duurt ongeveer 60 dagen. De epidermis heeft dus tweemaal meer tijd nodig om te regenereren. De huid droogt uit en het evenwicht water/vetten van de hydrolipide film wordt aangetast. Bijgevolg verliest de pH zijn zuurgraad (de pH‑waarde neemt toe tot pH 6,0) en vermindert de beschermende werking tegen ziekmakende bacteriën. De huid wordt daardoor kwetsbaarder voor externe agressie, zoals incontinentie en traditionele wasbeurten.