Nietrzymanie moczu – dyskretny problem, o którym… trzeba mówić?

Temat inkontynencji zazwyczaj niechętnie podejmują zarówno ci, którzy się z nią borykają, jak i osoby, których problem bezpośrednio nie dotyczy. Nietrzymanie moczu wciąż stanowi tabu, wokół którego narasta wiele mitów, co chorym nie ułatwia radzenia sobie z nim. Jak wygląda życie z NTM, pokazują wyniki badania zrealizowanego na zlecenie marki Hartmann.

Przerwać milczenie – raport europejski, to efekt wywiadów przeprowadzonych przez Edelman Intelligence w 2019 r. z respondentami cierpiącymi na nietrzymanie moczu. Wśród 2311 ankietowanych w wieku 45 i więcej lat (z czego 76% stanowiły kobiety), były osoby z Niemiec, Francji, Czech, Hiszpanii i Szwajcarii. Mimo że widać pewne różnice w samym podchodzeniu do tematu inkontynencji, wpływ problemu z nietrzymaniem moczu na codzienne życie osób, które są nim dotknięte, postrzegany jest bardzo podobnie – jako negatywny, co podkreśla aż dwie trzecie badanych. Jakie są inne wnioski płynące z raportu?

Ponad połowa ankietowanych cierpi w milczeniu. Nie mówią o swoim problemie nawet najbliższej osobie – czasami z zakłopotania czy wstydu („bo nietrzymanie moczu kojarzy się przecież z kimś w podeszłym wieku”), ale niekiedy także dlatego, że mają nadzieję iż… to po prostu „samo przejdzie za jakiś czas”. Aż 40% badanych stwierdziło, że (wysiłkowe) nietrzymanie moczu jest tematem tabu w ich kraju. Dlatego nie rozmawia się o tym ani z rodziną (53% pytanych), ani z partnerem czy partnerką (43%).

Duża część respondentów jest o tym przekonana. Ci, którzy odważyli się przed kimś otworzyć, czują się wspierani i bardziej pewni siebie w chorobie. Szczera rozmowa z bliskimi plus stosowanie właściwych rozwiązań, aby „uczynić życie jak najbardziej normalnym”, poprawiają samopoczucie i jakość codziennego funkcjonowania. Zaopatrzenie się w produkty higieniczne dla osób z problemem nietrzymania moczu (dyskretne wkładki czy specjalistyczną bieliznę chłonną dostosowaną odpowiednio do płci) jest jednym z pierwszych kroków ułatwiających zaakceptowanie sytuacji i racjonalne podejście do radzenia sobie z tematem.

64% osób dotkniętych problemem inkontynencji (chodzi zarówno o nietrzymanie moczu u kobiet, jak i nietrzymanie moczu u mężczyzn) uważa, że źle wpływa to na poczucie własnej wartości, postrzeganie siebie i swojego ciała. Co za tym idzie, w 46% przypadków cierpi na tym ich życie intymne. 51% badanych twierdzi też, że ich udział w życiu społecznym jest z powodu inkontynencji mocno ograniczony. Na szczęście nie wszyscy, których to dotyczy unikają tematu czy wycofują się z relacji międzyludzkich. Wsparcie bliskich, czasami także pomoc psychologiczna terapeuty i… odpowiednia bielizna oraz środki higieny potrafią „czynić cuda”.

Problem nietrzymania moczu nie jest problemem wyłącznie kobiet, ludzi starszych i/lub obłożnie chorych czy nieaktywnych fizycznie. Owszem, inkontynencja (zarówno wysiłkowe nietrzymanie moczu, jak i naglące nietrzymanie moczu) jest jednym z najczęstszych schorzeń związanych z wiekiem, jakie dotyka osoby po 65 roku życia, ale borykają się z nią również młodsi. Przyczyny nietrzymania moczu są różne – wiek, płeć czy aktywność nie determinują absolutnie wszystkiego, choć rzeczywiście widać pewne prawidłowości. U kobiet, jako bardziej podatnych na osłabienie pęcherza, częściej występuje i NTM wysiłkowe i naglące, u panów – naglące. U starszych mężczyzn inkontynencja związana jest zwykle z łagodnym przerostem gruczołu krokowego. U młodych kobiet ze zmianami powodowanymi ciążą i porodem.

Jednym z mitów, jakie obala raport jest to, że inkontynencja w najcięższej postaci występuje najczęściej. To nieprawda. Najwięcej ludzi jest bowiem dotkniętych średnią i lekką formą nietrzymania moczu, z czym sobie – na szczęście – znacznie łatwiej radzić w codziennym życiu.

Prognozuje się, że liczba osób chorujących na NTM będzie w najbliższych latach dość szybko rosła. Częstsze będą przypadki nietrzymania moczu u kobiet i nietrzymania moczu u mężczyzn. Z przyczyn demograficznych i zwiększania się średniej długości życia, wydłuży się także okres zmagania z tą dolegliwością. Dlatego między innymi tak ważna jest edukacja, otwartość i rozmowa na ten temat,, oraz opracowanie odpowiedniego podejścia do problemu – zarówno na poziomie indywidualnym, jak i społecznym.