Pessaroterapia na problemy ginekologiczno-urologiczne

Pessaroterapia to stosowana od lat metoda leczenia problemów ginekologiczno-urologicznych, w tym nietrzymania moczu. Jej najważniejszymi zaletami są: dobra tolerancja u pacjentek, nieinwazyjność i brak powikłań. Zabieg opiera się na użyciu pessarów, czyli niewielkich, elastycznych krążków, które po wprowadzeniu do pochwy pomagają w podtrzymaniu narządów miednicy oraz zapobiegają inkontynencji.

Według wielu kobiecych opinii pessaroterapia jest łatwo dostępnym i skutecznym rozwiązaniem, które poprawia jakość życia. Pessary mogą być używane zarówno na co dzień, jak i tylko w określonych sytuacjach, na przykład podczas ćwiczeń fizycznych. Co ważne, ich stosowanie jest łatwe i bezpieczne. W nagłej sytuacji można je samodzielnie szybko usunąć.

Pessar to zazwyczaj silikonowy pierścień lub dysk wprowadzany do pochwy. Może mieć różne kształty i rozmiary, w zależności od konkretnego zastosowania i anatomicznych potrzeb pacjentki. Jego działanie orazpessaroterapia polega na mechanicznym podparciu narządów miednicy lub cewki moczowej. Po wprowadzeniu do pochwy pessar wspiera struktury wewnętrzne, co zmniejsza lub eliminuje objawy wypadania narządów miednicy i nietrzymania moczu. Jest to niechirurgiczne, skuteczne i komfortowe rozwiązanie.

Typowy pessar jest wykonany z silikonu uformowanego w kształt pełniący określoną funkcję medyczną i dostosowany do anatomii konkretnej osoby. Oto kilka przykładowych modeli wykorzystywanych obecnie w pessaroterapii.

• Podtrzymujący pessar pierścieniowy (z membraną lub bez) – jeden z najczęściej używanych ze względu na prostotę i łatwość aplikacji; zakłada się go w przypadkach nietrzymania moczu; zwykle stosuje się pessary z membraną.
• Pessar podtrzymujący kołnierzowy – stosowany zarówno w przypadkach inkontynencji moczowej, jak i przy wypadającej macicy lub szyjki macicy.
• Pessar Gellhorna – ma wygląd grzyba z długą nóżką; wykorzystuje się go w zaawansowanych przypadkach wypadania narządów miednicy, w leczeniu obniżenia pęcherza, uchyłku odbytnicy...
• Wypełniający pessar typu donut – wygląda jak grubszy pierścień, który przypomina pączek typu donut; sięga się po niego w przypadku poważniejszego wypadania narządów.
• Pessar wypełniający kostkowy – ma kształt kostki z zaokrąglonymi krawędziami, co umożliwia wytworzenie podciśnienia, które utrzymuje narządy miednicy we właściwym miejscu (przykładowo podczas intensywnej aktywności fizycznej); kostka posiada małe otwory ułatwiające jej usuwanie oraz umożliwiające odpływ wydzielin.

W szczególnych przypadkach stosowane są specjalne pessary pompowane. Typowe rozmiary pessarów wahają się w granicach od 50 do 100 mm średnicy.

Pessaroterapia najczęściej stosowana jest w leczeniu wypadania narządów miednicy. Pomaga w podtrzymaniu macicy, która może przemieszczać się w dół z powodu osłabienia mięśni miednicy. Wspiera pęcherz moczowy opadający w kierunku pochwy. Utrzymuje też na miejscu opadającą odbytnicę.

Pessary mogą być używane do leczenia nietrzymania moczu, szczególnie inkontynencji wysiłkowej. Umieszczony we właściwym miejscu, specjalnie zaprojektowany do tego celu pessar, naciska na cewkę moczową, pomagając w zapobieganiu wyciekom moczu podczas kaszlu, kichania czy ćwiczeń.

W niektórych przypadkach pessary są stosowane w ciąży, aby zmniejszyć ryzyko przedwczesnego porodu – zwłaszcza u kobiet z niewydolnością szyjki macicy. W takiej sytuacji pessar skutecznie podtrzymuje szyjkę, pomagając utrzymać ciążę.

Pessaroterapia jest też wykorzystywana do korekcji pewnych zmian anatomicznych w pochwie, które mogą powodować dyskomfort lub inne problemy, a także stosowana tymczasowo u kobiet czekających na operację naprawczą wypadania narządów miednicy.

Założenie pessara jest zawsze poprzedzone konsultacją ginekologiczną oraz dobraniem modelu odpowiedniej wielkości i kształtu. Pierwszy krążek jest zakładany przez lekarza – w gabinecie. Kolejną aplikacje można przeprowadzić samodzielnie po otrzymaniu szczegółowych instrukcji od specjalisty. Pessar powinien być umieszczony głęboko w pochwie – tak, aby dobrze podtrzymywał narządy miednicy lub cewkę moczową. Prawidłowo założony pessar nie powoduje dyskomfortu czy bólu. Praktycznym rozwiązaniem przy samodzielnej aplikacji pessara jest użycie lubrykantu na bazie wody.

W zależności od zaleceń lekarza krążek może być usuwany na noc lub co kilka dni
(w celu oczyszczenia). W niektórych przypadkach, jeśli jest to komfortowe, pessar może być noszony przez dłuższy czas, bez konieczności codziennego usuwania. Krążek należy natomiast wyjąć niezwłocznie po zauważeniu objawów takich jak pieczenie, wydzielina z pochwy, ból, symptomy infekcji lub poważny dyskomfort.

Pessary powinny być regularnie czyszczone, aby utrzymywać należytą higienę i zapobiegać infekcjom. Zaleca się mycie ich w letniej wodzie z łagodnym mydłem. Przed ponownym założeniem pessar trzeba oczywiście dokładnie opłukać i wysuszyć.